Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει απέναντι στον ΠΑΟΚ μία πρόκριση, από αυτές που θα μνημονεύονται για χρόνια. Προφανώς και δεν ήταν καλύτερος στον επαναληπτικό, αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι δεν πάλεψε ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Η «μαχητική ψυχή», στην πράξη έδωσε στην ομάδα του Φατίχ Τερίμ μία πρόκριση από εκείνες που «αλλάζουν τσιπάκι» για μία ομάδα και που ενδεχομένως να βάλει στο ρεζερβουάρ της καύσιμο για να φτάσει ακόμα ψηλότερα ως το φινάλε της σεζόν. Φυσικά μιλάμε για το πρωτάθλημα, το οποίο αποτελεί και τον πρωταρχικά στόχο της ομάδας από το ξεκίνημα της σεζόν. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους της αλλαγής προπονητή μεσούσης της σεζόν, μια απόφαση που σόκαρε ομάδα και κόσμο, αλλά που πλέον ανήκει στο παρελθόν και δεν ωφελεί να ανακινείται και να επανέρχεται στη συζήτηση σε κάθε ευκαιρία.
Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, συνολικά στο διπλό αντάμωμα με τον ΠΑΟΚ δεν ήταν μακράν καλύτερος, αλλά δεν ήταν και τόσο χειρότερος όσο θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Στο πρώτο παιχνίδι των δύο ομάδων στην Τούμπα, οι «πράσινοι» θα μπορούσαν να έχουν επιβληθεί με ένα πιο ευρύ σκορ. Στον επαναληπτικό της Λεωφόρου, αντίστοιχα, είχαν κακή εικόνα και δικαίως ο ΠΑΟΚ έφτασε μία ανάσα από την πρόκριση. Το γιατί δεν την κατάφερε, είναι δικό του πρόβλημα. Για την ακρίβεια, είναι ένα πρόβλημα που προξένησε στον Λουτσέσκου και τους ποδοσφαιριστές του ο Μπαρτλομέι Ντραγκόφσκι. Ο Πολωνός «γίγαντας» που με τις πρώτες του εμφανίσεις δεν είχε «πείσει» τους πολλούς, κατάφερε να εκτοξεύσει στα ουράνια τους πάντες. Απέκρουσε, μάλιστα κάποια από αυτά τα μπλόκαρε κιόλας, τρία «matchball» των αντιπάλων και οδήγησε τον – ήδη εύθραυστο από την αστοχία και τη βαριά κριτική όλης της σεζόν – Σαμάτα στο να «λυγίσει», να γλιστρήσει, να στείλει τη μπάλα κάπου ανάμεσα Πανόρμου και ΓΑΔΑ και τον Παναθηναϊκό στον τελικό! Προφανώς και η πρόκριση, δεν θα πρέπει να κρύψει κάτω από το χαλί τους προβληματισμούς.
Η εικόνα δεν ήταν καλή, ο Φατίχ Τερίμ πέρα από την ψυχολογία και την επικοινωνία που χειρίζεται άριστα, ενδεχομένως τόσο καλά όσο κανείς άλλος στο ελληνικό ποδόσφαιρο τούτη τη στιγμή, και σίγουρα απαιτείται βελτίωση. Αυτή ενδεχομένως να έρθει όταν και αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει να είναι ποτέ πλήρης. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι χθες απουσίαζαν οι δύο κατά τεκμήριο πιο χρήσιμοι χαφ του. Ο ηγετικός Ρούμπεν Πέρεθ και ο κινητικός Άνταμ Τσέριν, που θα έδιναν άλλες δυνατότητες στον προπονητή, και άλλη εικόνα στην ομάδα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ιωαννίδης επέστρεψε μετά από 20ήμερη απουσία, και ήταν λογικό να είναι «βαρύς». Την ίδια ώρα, ο Παναθηναϊκός είχε νοκ άουτ τους Χουάνκαρ, Βέρμπιτς και Τζούρισιτς. Όχι και λίγες, εδώ που τα λέμε, οι απουσίες…
Στόχος πλέον για τον Παναθηναϊκό, είναι μέσα από τα παιχνίδια που απομένουν με Κηφισιά, Άρη και ΟΦΗ να συγκεντρωθούν οι τρεις βαθμοί, με παράλληλη βελτίωση της εικόνας της ομάδας. Απώλειες βαθμών ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ δύσκολα θα έχουν απέναντι στους δικούς τους αντιπάλους. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Συνεπώς ο Παναθηναϊκός καλείται να κρατήσει τη «μαχητική ψυχή», να βελτιώσει την εικόνα και την αποτελεσματικότητά του έτσι ώστε στα play off να «χτυπήσει» τους πάντες, και το πρωτάθλημα. Το οποίο επιθυμεί διακαώς και καλείται να βάλει τέλος στη 13χρονη ανομβρία του…
ΥΓ1. Το «γραμμάτιο» από εκείνο το αλήστου μνήμης σφαγείο με διαιτητή τον Κύζα στην Τούμπα, εξοφλήθηκε ως έναν βαθμό σε επίπεδο πίκρας και στεναχώριας που μπορεί να βιώνει ο οργανισμός του ΠΑΟΚ. Εν μέρει, γιατί και ο Γερμανός διαιτητής μία ανοχή σε λαβές, αγκωνιές και μίρλα, την έδειξε. Σε γενικές γραμμές, όμως, ήταν σωστή η διαιτησία.
ΥΓ2. Περαστικά στον Μπάμπα. Μεγαλείο από τον Τερίμ που είπε «να είναι καλά και ας μην περνούσαμε», στον Βαγιαννίδη που έσπευσε δημόσια να ευχηθεί παρότι δεν είχε ευθύνη για τη σύγκρουση και φυσικά στον Γερεμέγεφ και το ιατρικό τιμ του Παναθηναϊκού.
ΥΓ3. Αήθης η στοχοποίηση του Σαμάτα από τον περίγυρο του οργανισμού του ΠΑΟΚ.