Η Βαρβάρα Φανίδη γράφει για τον “άρρωστο” Παναθηναϊκό που ακόμα ψάχνει το φάρμακο για βρει τη γιατρειά του, αλλά και την κανονικότητα που… αγνοείται εδώ και πολύ καιρό και πλέον κινδυνεύει να γκρεμίσει ότι έχτισε με τεράστιο κόπο.
Στο ίδιο έργο θεατές ήμασταν στην Τούμπα κόντρα στον ΠΑΟΚ, όπου ο Παναθηναϊκός παρουσίασε για πολλοστή φορά αυτό πρόσωπο του τελευταίου μήνα και μόνος του κατάφερε να βγάλει τα… μάτια του και να κινδυνεύει να μείνει εκτός Ευρώπης από τις δικές του καταστροφικές αποδόσεις.
Καμία δικαιολογία δεν υπάρχει, μιας και υπήρχε το περιθώριο των 17 ημερών για αποφόρτιση των παικτών και ικανός χρόνος για να προετοιμαστεί για το ματς, που έπαιζε τη “ζωή” του, αλλά πάλι έδειξε αυτό το πρόσωπο, που είχε με ΑΕΚ και Άρη, και έφυγε για τρίτη σερί αναμέτρηση με σκυμμένο το κεφάλι και να παίζει κορώνα – γράμματα το μέλλον του.
Πλέον όπως έστρωσε ας κοιμηθεί, γιατί εάν εμφανιστεί έτσι και την Κυριακή κόντρα τον Ολυμπιακό, ο οποίος μετά την επικράτηση επί της Ένωσης και την πρόκριση στον τελικό του Europa Conference League, έχει τη ψυχολογία στα ύψη, δεν θα έχει καμία τύχη και πλέον θα ψάχνει την έξοδο στην Ευρώπη μέσω του Κυπέλλου, όπου και εκεί -έτσι όπως τα έκανε- θα είναι αίμα και άμμος!
Υποτίθεται πως άπαντες είχαν… πάρει τα μαθήματά τους και θα παρουσίαζαν ένα «άλλο» πρόσωπο, μπαίνοντας στην τελική ευθεία. Υποτίθεται ότι, από μόνο του, το διακύβευμα της αποφυγής της τέταρτης θέσης και της «υποθήκευσης» της Ευρώπης για τη νέα σεζόν θα ήταν αρκετό. Αλλά φευ.
Σε ένα ακόμα παιχνίδι έκανε ακριβώς τα ίδια παιδικά λάθη και αντίο ζωή. Oι παίκτες του Φατίχ Τερίμ, ο οποίος για μία ακόμα φορά έκανε σοβαρά λάθη και έχει τεράστια ευθύνη για τη διαχείριση του παιχνιδιού- πρόσφεραν με το καλημέρα μία πολύ μεγάλη ευκαιρία στον αντίπαλο, με το λάθος του Γεντβάι και το δοκάρι του Τόμας.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ακολούθησαν και δύο μεγάλες “γκάφες”, μια από τον Ρούμπεν για το 1-0, αλλά και μια του Γεντβάι, για το πέναλτι και το 2-0, όπου εκεί το παιχνίδι έλαβε τέλος και παρά την προσπάθεια του τίμιου Γερεμέγεφ, που μείωσε σε 2-1, αλλά μετά από λίγο αντί να έρθει η ισοφάριση ήρθε το τρίτο τέρμα και από μια “σβηστή” ήττα, εξελίχθηκε σε πανωλεθρία.
Η ομάδα δεν είναι καλά, δεν βγάζει την υγεία που έβγαζε, τα αποδυτήρια δεν είναι καλά. Ο Τερίμ ήρθε στον Παναθηναϊκό, όντας στο -1 από την κορυφή. Ναι έφερε την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου, αποκλείοντας ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό, αλλά αυτές ήρθαν από τη… ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι και εκεί η τύχη έδειξε πράσινο.
Όμως τα πράγματα άλλαξαν άρδην με τις τρεις σερί ισοπαλίες με Λαμία, Κηφισιά και ΟΦΗ και παρά το εντυπωσιακό ξεκίνημα στα play off με 5/6 και την απόσταση αναπνοής στο μίνι πρωτάθλημα, μέσα σε τρεις αγώνες έφθασε τον Παναθηναϊκό στην τέταρτη, όπου αν τελείωνε τώρα το πρωτάθλημα θα ήταν εκτός Ευρώπης.
Πάνε πολλά χρόνια η ομάδα και να τρώει τριάρες και τεσσάρες από ΑΕΚ και ΠΑΟΚ και να εμφανίζει εικόνα αποσύνθεσης μέσα στο γήπεδο. Και για όσους λένε, ότι δεν έχει δικούς του παίκτες, τότε όφειλε να εμπνεύσει τους ήδη υπάρχοντες.
Ο Τερίμ ήρθε για να αλλάξει κάποια πράγματα, όπως είπε ο ίδιος και μετά το ματς, αλλά αυτό που κατάφερε είναι να τα αλλάξει προς το χειρότερο και να εμφανίζει σήμερα η ομάδα εικόνα διάλυσης και να είναι σε έναν κατήφορο χωρίς σταματημό.
Πλέον δε υπάρχει κανένα περιθώριο. Άπαντες οφείλουν και πρέπει να καταλάβουν σε ποια ομάδα βρίσκονται και τι ιστορία κουβαλάει αυτός ο σύλλογος και τι διακυβεύεται, προκειμένου να επιτευχθεί το… μίνιμουμ -έτσι όπως έγιναν τα πράγματα- της κατάκτησης του Κυπέλλου και από το καλοκαίρι και μετά ας γίνουν ότι αλλαγές πρέπει να γίνουν για να υπάρξει μια κανονικότητα, που αυτή τη στιγμή αγνοείται!