Η Βαρβάρα Φανίδη γράφει για το ημίχρονο που… πέταξε κόντρα στην ΑΕΚ, που έφερε την ήττα, την εσωστρέφεια που έχει μπει η ομάδα, αλλά και για το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό που η νίκη αποτελεί αυτοσκοπός!
Φτάσαμε στην 7η αγωνιστική και ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει την ίδια ακριβώς εικόνα με την πρεμιέρα, δείχνοντας πως η ομάδα είναι… άρρωστη και είναι άγνωστο το πότε θα έρθει η “γιατρειά”, ενώ η απόσταση από την κορυφή αυξάνεται αντί να μειώνεται.
Στο ντέρμπι με την ΑΕΚ δεν γίναμε σοφότεροι και επειδή σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, οι “πράσινοι” έχουν μπει σε έναν κυκεώνα εσωστρέφειας και μόνο οι ίδιοι μπορούν να βγουν από αυτό και να βγάλουν το καλό τους εαυτό στο γήπεδο!
Ο αγώνας στη Νέα Φιλαδέλφεια ήταν μία από τα ίδια, σε όλο αυτό που βλέπουμε από την αρχή της σεζόν, αλλά η διαφορά ήταν πως αυτό το ματς ήταν ντέρμπι και δυστυχώς το αποτέλεσμα μετρά… διπλά.
Το μόνιμο πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι ότι σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια βρίσκεται πίσω στο σκορ και μάλιστα από το πρώτο ημίχρονο και πολύ δύσκολα προσπαθεί να το γυρίσει.
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που φάνηκε είναι πως το Τριφύλλι παίζει αντιστρόφως ανάλογα στην επίθεση με την ποιότητα, που έχει, καθώς τη φετινή σεζόν έχουν γίνει τεράστιες επενδύσεις σε παίκτες από το πάνω ράφι, αλλά μόνο από ατομικές προσπάθειες φαίνεται δημιουργούνται καταστάσεις και μέχρι εκεί.
Αν εξαιρέσουμε ένα καλό 20λεπτο στο δεύτερο ημίχρονο, όπου ο Τετέ σε οργιώδη κατάσταση προσπάθησε να κάνει την ζημιά εξακολουθούμε και δεν βλέπουμε συνεργασίες μεταξύ των παικτών. Και έτσι η ομάδα κόντρα σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ δεν έχει σκοράρει.
Είναι δουλειά του Ντιέγκο Αλόνσο να αλλάξει η εικόνα, αλλά πλέον χρόνος απλά δεν υπάρχει κα όταν βρίσκεσαι -6 και στο -5 και είναι πλέον και πίσω από την Άρη, τότε τα πράγματα γίνονται… βουνό.
Όμως άλλο είναι το κυριότερο και κυρίως το πιο σοβαρό. Αυτό που βγάζει ο Παναθηναϊκός δεν σε πείθει, καθώς η εικόνα που βγάζει είναι σχεδόν… ξενερωμένη. Μπορεί όντως να υπάρχει κάποια μικρή βελτίωση σε σχέση με τα πρώτα ματς, αλλά πολύ μακριά από αυτό, που μπορεί να παίξει.
Ο Παναθηναϊκός έπειτα από 6 αγωνιστικές έχει μόλις 8 πόντους και βρίσκεται στο -6 από την κορυφή και σε όλα τα παιχνίδια που έχει δώσει στη Super League “δεν βλεπόταν”. Όταν με τον Λεβαδειακό και την Καλλιθέα κυνηγάς σκορ στο 96′ και και στο 93′, χάνεις στην πρεμιέρα από τον Αστέρα Τρίπολης και στα δύο ντέρμπι με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ παίρνεις μόλις έναν βαθμό, τότε η κατάσταση είναι “άρρωστη”.
Ένα άλλο βασικό πρόβλημα είναι η μη τροφοδοσία του Ιωαννίδη, που ουσιαστικά τον αφήνει… παροπλισμένο και σε όλο το ματς κυνηγάει μπάλες, που του έρχονται ψηλά και συνέχεια μονομαχεί συνεχώς με δύο στόπερ.
Όλο αυτό του δημιουργεί φθορά και διπλή κούραση, μιας και η δουλειά του δεν είναι αυτή, αλλά να τροφοδοτείται και να στέλνει τη μπάλα στο πλεκτό. Μπορεί στο β’ μέρος το Τριφύλλι να είχε και κάποιες προϋποθέσεις για γκολ με τον Ουναΐ και τον Τετέ, αλλά όχι κλασικές ευκαιρίες που θα απειλούσαν. Αν συνεχίζει και παίζει έτσι ο Παναθηναϊκός και στα επόμενα ματς και ο Ιωαννίδης και τα αλλά επιθετικά όπλα που έχει θα καούν.
Πλέον το ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια ανήκει στο παρελθόν, αλλά οι “πράσινοι” έχουν δύο δύσκολα παιχνίδια που εκεί καλούνται να βγάλουν τα καλά στοιχεία που διαθέτουν, για να μην χάσουν το… τρένο από τον Οκτώβρη.
Την Πέμπτη κάνει πρεμιέρα στη νέα μορφή του Conference League κόντρα στην Μπόρατς Μπάνια Λούκα εκτός έδρας και είναι υποχρεωμένος να φύγει με το διπλό, ώστε να μην έχει… μπλεξίματα με το “καλησπέρα” και τεθεί κίνδυνος, ενώ την Κυριακή στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα πέρα από τη νίκη, καθώς μόνο έτσι θα μείνει ζωντανός και θα πάει με ηρεμία στην νέα διακοπή.